Seni Nasıl Bırakıyorum Birde Bana Sor.

Ankara...

18 yılımızı dolduramadan beni gurbetin göbeğine tekmelediğin için seni affetmiycem.

Yalan söylüyorum çünkü o kadar çok gidicem senden kurtulcam dedim ki.Gidiceğimi farkettiğimde değerini anladım.Ne kadar nefret etsemde sen benim çocukluğumsun.

Sen benim çocukluğumu mahvetsen bile sevdim seni.Kreşler,Anaokulları,Okullarım...

Apartmanlar arasında boğuyordu beni griliğin.Ama boğsanda seviyordum seni. Sevgi işte ne bekliyordun ki. Nefret ettiğimi söylesem bile kalbim inanır mı bu yalana.

Gidiyorum şimdi birkaç saatimiz.Egzozunda boğulan ciğerlerim bile özliycek bu havanı.

Hiç konuşmadığım insanların bile huzur veriyormuş varlıkları şimdi anladım.

Gidiyorum ama ne olucak bilmiyorum. Bilmediğim için korkuyorum.Biliyorsun garanticiliği severim.

Söyle bana.Orda da hangi otobüse binersek binelim Kızılaya çıkar gibi Alsancağa çıkar mı ?

Hayır.

Biliyor musun ?Hazırlık sınavını geçmişim. Sana geri dönmem için zaman kısaldı bir yıl. Belki geri dönmem ha ne dersin ? Alışırım çok mu zor ? Kabullenirim nolucak dimi? Senin yerini tutamaz ama.

Sen benim varlığıyla da yokluğuylada mahveden sevgilimsin. Varlığında senden nefret ederim yokluğunda deli gibi özlem çekerim.

Gidiyorum Ankara. Ehliyetten de geçmişim geri dönmek için sebebim kalmadı yakın zamanda.

Özliycek misin beni? O kadar kalabalıksın ki beni seviyor muydun bilemezdim...

Gidiyorum işte son saatler.Yeni bir şehir yeni bir zaman demek değil ben değişmiyceğim sevgilim.Sana ait olduğumu hiç unutmuycam.

Hey İzmir! Beni de mi İzmirli zannettin ?