sevgilim...
bunu anlatması ne kadar zor anlayamazsın
insan sevgisini tarif edemez ya öyle işte
sevgime inanmıyorsun çünkü uzağız
başka şehirler başka çevreler
başka bir zaman
çok şey farklı
tıpkı biz gibi
farklıyız bu yüzden birbirimizi seviyoruz
sen bende anneni,kardeşini,çocuğunu ve eşini buluyorsun
bende seni babam,abim,oğlum ve eşim olarak görüyorum
sevgi bu aşk değil tutku dolu
saygıdan ve güvenle bağlanan bir çekim
seni uzaktan sevmeyi seviyorum
belki özlemezdim yanımda olsan
kim bilebilirki...
ama özgürlüğümü kaybetmek istemiyorum
belkide asıl etken budur sevgilim...
ben zaten yalnızlığın kraliçesiyken
nasıl özgürlük tahtımı sana bırakabilirim ki
belkide ilk savaşımda kaybetmemdir bu tahtı bu kadar bırakmamak isdeğim
sarayın bahçesinde dolaşırken bu kadar gülerken halkıma umut olma isdeğimden
savaşın acısını hafifletmek belkide
belkide güçlü görünmem onlarında güçlü olmasını sağlar dememden
güçsüz olduklarını düşünüp hata yapmalarına engel olmak istememden
hem zaten sen beni gülerken sevdin sevgilim
kimse sevmez duygusal ağlak kızları
yalnızlar krallığındayız
ama hepimiz kendimize yalnızız
kimsenin göç etmesini istemesemde buraya
bu kadar kalpkıran aptal olduğu sürece büyüyen bir imparatorluk olcaz....
Malesef....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
çok mantıklı