Yer Çekimi Üstümden Kalkana Kadar Seninim

Seni tanımasaydım giderken kaybetme korkusu yaşamazdım.
Geç başladım seni yaşamaya,
O yüzden bu gitmek istememem....

Bir çocuk gibiyim yağmurlar ilk kez tanışan,
Korkmuyorum o yüzden ıslanmaktan.
Hiç durmadan yağsın üstüme
O yağmur damlası gözlerin...
Kurumaya yüz tutmuş tenim
Seninle tazelensin.
Islansın çatlayan dudaklarım.
Boğazımdan akıp içimi serinletsin nefesin.
Çekme ellerini belimden.
Daha da yakın tut kendine...
Uçsuz bucaksız göğsüne sakla beni.

Bu güvenin sıcaklığı olsun.
Ruhumun her parçası senle dolsun.

Bırak zaman akıp gitsin yanımızdan.

Belki ben gözlerimi kapatırım sensizliğe....
Sen ol o zaman kadar
Benim kalbimi öpüp geçen maviliğim...
Yer çekimi üstümden kalkana kadar tut kollarında beni.
Dünya'nın en mavi yerine göm cesedimi,
Gözlerine....
Bu son satırlarımdır belki eylül kokulu sevgilim...
Sen benim geç kaldığım kahramanım.
Anlatılmaz yanım...
Bunları sana seni ne kadar sevdiğimi söylemek için yazdım.

Geç kaldım belki yaşamaya senin maviliğini...
Ama kayboldum o mavilikte unutamam her bir santimini.
İstemsiz bir kayıbım belki senin için.
Üzülme bu yüzden.
Çünkü bu sefer kimse kazanmadı..