Kişiliksiz'e Mektuplar 8

Sevgili Sezar,

Hızla birbirimizden uzaklaşıyoruz.Bu kötü.

Ve ben bir şekilde çabalasamda sen aynı şekilde bana geri dönmeyince artık konuşmak istemiyorum.Hatta senin konuşmak istemediğini düşünüyorum.Ki görünen gerçeklik öyle.Bu mektupları benimle birlikte okuycağını da düşünmüyorum.Ve bu yüzden hayal kırıklığı yaşıycağımı da düşünmüyorum.Eğer kurduğun hayallerin yerine başkasını koyarsan hayal kırıklığı yaşamazsın.Savaşmadan pes etmeyi sindiremem demiştim.Ama şu aralar hiç savaşmak istemiyorum.Senden çoktan kabullendiğin için bu durumu umursamıyorum.



Dün gece konuştuktan sonra mektup yazmak isterdim ama sen konuşmayınca daha doğrusu o kadar mesajlarıma ve aramalarıma cevap vermeyincede bende kendimi uykunun güzel kollarına teslim ettim.Her zaman söylediğim gibi uyuyunca geçer.Keşke seninle tanışmayıp 10 Haziranda uyumaya başlayıp bu sabah uyansaydım. Böylece canım yanmazdı.Hala sevgi diye birşeyin bir sonraki sevişmeye kadar kendini göstermiyceğine inansaydım keşke.O zaman daha mutlu olurdum, insanlara daha çok güvenirdim.Çünkü tüm erkekler aynı olurdu ve hayatım onları oldukları gibi kabul etmeyle geçerdi.Oldukları gibi...Uçkuruk peşinde...Duygusuzca...



Okula kaydımı yaptırmadan üst sınıfların bana kibarca sarkıntılık etmelerini hoş karşılayabilirdim, ama çok rahatsız ediciydi.Gururum okşanmadı.



Aziz Nesin demiş ki ''Üşümek varsa bu sıcaklığın yokluğu, karanlık varsa bu ışığın yokluğu.Eğer her yer karanlık ve sen üşüyorsan işte bu 'O'nun yokluğu. İzmirde yaz ama ben donuyorum.



Öldürdün beni Sezar, yaşatmadın, nefes almadım...



V.



04.09.2010 Saat 14:05