öncelikle onu sevmediğimi belirtmek istiyorum
zaten kim sever ki kendisini aldatan bir sevgiliyi
ulan ben sevdim be
ama sırf gururumdan sevdim
tüm arkadaşlarım resti çektiler dert olcak dediler
oldu .
kaç defa aldatırken yakaladım
en sonunda itiraf etti orospu çocuğu
ayrıldık
mecburen yersiz gururumu bir kenara bıraktım
gittim ve özür diledim
zaten bana dayanamadılar
insanlarında sorunu bu işte
takıntı yapabiliyorum bünyelerinde
ben yalnız kaldığım için onlarla barıştım
yeni çevre edincek gücüm olsaydı geri dönmezdim
neyse bunları niye anlatıyorum ki
asıl konu bugün onla çıkarken yazdığım şiirleri bulmuş olmam
bunu söylemek kendime olan saygımı azaltsa da
okurken içimde tarifsiz bir his vardı
gözlerimden yaşlar akıyordu
içinde öfke ve nefret barındıran damlalar
ona kızmıyordum
kendime kızıyordum
kim oluyor da kendimden nefret etmeme sebep oluyor diye
çok kızgındım
şimdi o lanet satırları buraya yazcam.
Sonbaharı severdim insanlara inat
Dünyada nefes almaya başlamıştım
Yine bir sonbahar gününde.
Sarı yapraklar üstüme yağardı
Sonbaharın şarkılarıyla.
Yine beni sonbaharda kaybettik.
Hayatımın hatasıyla
Yapmamalıydım
Lanet Olsun.
Nasıl bir pisliğim!
diye devam ediyor. Yazmak istemiyorum daha fazlasını.
Hatırlıyorum çünkü 17 Kasım gecesi uyuyamayıp bu satırları yazışımı
Tüm yakın arkadaşlarıma telefon açışımı
Geri dönüşü olmayan cevapsız aramaları.
Daha fazla uzatmıycağım
Bir yıl oldu
Herkes kendi yolunda şimdi
Bu son satırlarım bir daha tek satır yazmıycağım o piç kurusuna
Hadi eyvallah !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
çok mantıklı