Herhalde mutsuzluk ve yalnızlıkta rekorları egale edebilirim
O kadar ki bulunduğum çevrede herkes geçmişi yargılıyor hala...
Beni mutsuz etmekten o kadar zevk alıyorlar ki gözlerindeki ışığı görebilirsiniz
Hassaslaştım çok fazla
Kalbim çok çabuk kırılıyor
Belli etmedikçe daha da parçalanıyor.
Umursamazmışım gibi davrandıkça daha çok üstüme geliyorlar
Ben kimseye birşey yapmadım
Niyedir bu sadistlikleri
Yüzlerine gülüyorum diye canımı yakmaları neden?
Neden bu mutsuzluğum
İlla onlar gibi mi olmalıyım
Onlar gibi insanların canını yakarak suratımda iğrelti gülüceklerle mi dolaşıyım?
İnsanlara kapılarınızı açmayın sakın
Açınca içinize sıçıyorlar
Ne kadar o kapınız kapalıysa o kadar kıymetlisiniz
Şimdi dershane kaydımı başka bir şubeye aldırcaz
Yeni insanlar, yeni bir başlangıç
Bu sefer kalp kırarak
ve
Açılmayan kapılarımla
Hepinize merhaba!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
çok mantıklı