Hayat çok edepsiz.Üstüme çok geliyor. Yalnızım. Hemde gerçek yalnızlık. Bildiğin kimsem yok.
Biriyle iki dakka sohbet etmeye çalışsam derdimi falan anlatmak istesem; hemen kendi derdini anlatmaya başlıyor.Ben yine mal gibi dinliyip yardım ediyorum.Ama kimse bana yardım etmiyor.Sanırım biraz ilgi istiyorum.Bu satırları yazarken ağlıycağım hiç aklıma gelmezdi.Kimsenin beni sevmesinide istemiyorum derken bile insanların beni sevmesini çok sevmesini istiyorum. Ama bak buraya yazcak kadar derdimi burda anlatcak kadar yalnızım.Zaten ben inanmıyorumda buraya insanlar beğenilmek için yazsın çok yalnızlarsa yazarlar.
Hayat cidden çok adaletsiz.Hiç bir zaman istediğini vermiyor sana.Sadece gösteriyor orospu.Elletmiyor. Dokunmak istesem imkansızlaştırıyor.Hayat illa bana vermen için evlenmeli miyiz.?
Sanırım daha fazla yazamıycağım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
çok mantıklı