19 Ağustos 2010 Perşembe

Bir Mektup Buldum.

Merhaba Sevgilim,
Ben geldim.Küçük meleğin.Yine dizlerim kanıyor.Yine düştüm.
Düşüşümü görseydin üzülür müydün ?
Koşmuyorum artık.Çünkü büyüdüm.Öyle hissediyorum sevgilim.

Seni kaybettim ama kendimi buldum.Vazgeçmeyi öğrendim senden sonra.Giderken ''Gitme''diye yalvardığımda, sseni yanımda tutmaya yetmemişti.

Seni seviyordum ama vazgeçtim.

İlk vazgeçişim sendin.''Hayatta her şeyi elde edemezsin.''demiştin.''Evet'' derken sana, içimdense ''gitmene asla izin vermiyceğim.'' diye yemin ediyordum.Sen gittin ama sen gittikten sonra ben büyüdüm.

İlk vazgeçişim, hayata karşı ilk pesedişimdi.
Sen kalsaydın asla büyüyemezdim.
Sen giderken yenilgiyi kabul etmeyi öğrendim.Kalbime camlar batıyordu sanki her yanından.Tutsak edilmişti bir anda dikenli tellerin arasına.Çırpındıkça canım yanıyordu.
Duruldum işte o gün.Kendimi parçalamaktan yoruldum.Dikenli tellerimin arasında yaşamaya koyuldum.

Gitmiştin ama benim cehennemim zaten seninle başlamış.Gecelerce bizi düşündüm.Aklımın haykırışlarını kalbimin bastırışını...

Susturdum işte o gün kalbimi.Aklımı dinlemeye koyuldum.Bütün yaşadıklarımızı bir kez daha yaşadım.Her cümleni bir bir önüme çıkardım.Kendimden nefret ettim seni gözüm kapalı sevdim diye.Git demenin 1. yıl dönümünde ''İhanetli Aşklar Okulu''ndan mezun oldum.

Artık vazgeçmesini biliyorum.Kolay değil kelimelerdeki kadar ama daha az batıyor dikenler, vazgeçtiklerimle dalga geçmeyi öğrendiğimden beri.Yaptıklarını gülünç bulmaya başladığın an kolay vazgeçermişsin.Büyük dersti.

Hayata karşı pes etmeyi öğrendim.Bazen kazanmak için pes etmen gerekiyormuş.Çünkü hayat senin istediğini değil sana layık gördüğünü veriyormuş.

Kabullenmeyi öğrendim.Bazen sahip olduklarınla mutlu olmalıymışsın.Merhaba yalnızlığım diye kendini bulmalıymışsın.

Kabullenince affetmeyi öğrendim.İlk seni affediyorum sevgilim bir daha karşıma çıkma diye.


Üstteki mektubu 1 yıl önce yazmıştım.Dün bunu okuduktan sonra uykuya daldım.Eski sevgilimi gördüm rüyamda.Yine bir aradaydık.Mutlu olcağımı düşünüyordum.Rüyamda bile mutlu olamadım.Çünkü o benim hayal ettiğim şekilde güzelmiş , kendi kalıbıma sokmak istemişim.Olmamış işte. Olmadı da rüyamda. Yapamadım onunla.Dün gece son kez azad ettim onu. Tamamen özgür şimdi.

7 yorum:

  1. Hayattaki en büyük hatamız hep birilerini değiştirmeye çalışmak değil mi_? Ki çoğu zaman koyduğumuz kalıplarda çok eğreti duruyor o insanlar ama biz körleşiyoruz değiştirme isteğiyle, gerçeği gördüğümüzde bazen çok canımız yanmış artık çok geç olmuş oluyor...

    YanıtlaSil
  2. Bu söylediğini bir kez daha rüyamda görünce onu düşünmenin faydasız bir zaman kaybından başka bir şey olmadığını anladım (:

    YanıtlaSil
  3. voodoo biliyor musun bende bugün rüyamda eski sevgili gördüm. Hatta bana ulaşıcanı düşündüğüm Fyi. Sıkıca sarıldım rüyamda. Şimdi görsem yine sarılırdım. Ama sonra eskiyi bir yerde saklar daha aramazdım. ama sarılırdım ne yalan söyliyim.
    Çok güzel mektup yazmışsın bu arada, ben olsam orda ki bir cümleyi bile beceremez yazamazdım. Süpersinn canım..

    YanıtlaSil
  4. sen daha güzelini yazardın (:

    YanıtlaSil
  5. peki içinde hayalinin olamayacağını düşündüğün birisi aslında hayallerindeki insansa ve şuan duvarına bir yazı bırakıyorsa..

    YanıtlaSil
  6. bu kadar kolay olabilceğine pek inanmıyorum aslında. (:

    YanıtlaSil
  7. 1. Şahsen ben üzülürdüm. Kim düşerse onu kaldırmak isterim. Bu insanlık görevimdir benim.

    2. Bırak giden gitsin. Geride kalanlar bizimdir felsefesi işe yarayabilir.

    3. Akıl ve his birbirinden ayrık gibi görünse de aslında onlar birbirini tamamlar.

    4. Büyük dersi aldığına göre kendine gelmenin zamanını bulmuşsun demektir. Artık vazgeçebilirsin.

    5. O şimdi tamamen özgürse "Geçmiş olsun" demek düşer bize..

    YanıtlaSil

çok mantıklı