13 Mayıs 2010 Perşembe

Yalnızdım.

Çok güzel hayallerim vardı, masalları severdim.
Yalnız kaldığımda gelirdi silüetin, henüz tanımıyordum.
Küçüktüm ve yalnızdım.
Bir çocuktan çok farklıydım.
Doğduğumda büyüdüm.
Yalnızdım, ve bundan memnundum.

İlk hayal kırıklığım domino gibi yıktı diğer hepsini.
Hayat toz pembe değildi hiçbir zaman.
Anladım...
Büyük bir enkazı toparlarken yeminler ettim.
Bir daha inanmıycaktım aşka.
Zaten yoktu öyle birşey de.
Yalnızdım ve bundan memnundum.

Mesafe koydum arama
Kimsenin kolay katedebilceği mesafeler değildi
Çok çabalar gerektiren, büyük acılar çekilen.
Ve nerdeyse hiç risk almıyordum.
Biliyordum, kimse dayanamazdı.
Yalnızdım ve bundan memnundum.

Ama sen istisnaydın.
Ne kadar gerçekleri hatırlatsamda kendime.
Sen özelsin,gitceğini ne kadar bilsemde.
Kal demek istesemde,demiyceğimi gayet iyi biliyorsun.
Ve bana bir parça bırak.
Hayal olmadığını anlamam için.
Yalnız değilim ve bundan dolayı çok mutluyum...

4 yorum:

  1. Sana bırakmak istediği değer yaşıyor olduğunu b.iliyor olman değeri olsa nsıl olur. En azından hafızada bir yeri olur. Bu hafıza kafa ile yürek arasında bocalayan bir belge gibi..

    YanıtlaSil
  2. Bugün hava biraz esiyor. Gayet güzel. hayırlı günler dilerim bütün dostlara..

    YanıtlaSil

çok mantıklı