28 Mayıs 2010 Cuma

Yalnızken Büyük Dünya'm

Psikiyatriye yeniden başlamamdaki sebeplerden birisi kendimden korkuyor oluşum.Buna neden olansa sınav kaygısı ve stresinden yaşamış olduğum baskının ruhsal anlamda kötü etkileri.

Şöyle söylemek gerekirse; mesela beynimde bir olayı anımsıyorum bir yandan replikleri değiştiriyorum kafamda keşke şöyle söyleseydim gibi. Sonra kalkıp su içmeye gidiyorum tam kapıya gelince o keşkeleri sesli ifade ediyorum.Bir nevi kendi kendine konuşma oluyor bu.

Bugün yeni psikiyatriste başladım.Eskisini sevmiyordum zaten ilaca bağımlı yaşamamı isteyen kimseyi sevmiyorum.antidepresanlardan nefret ediyorum.Hayatımı ilaçlar kontrol ediyor.Tepkilerim yavaşlıyor... Konumuz bu değil.

Bugün yeni psikiyatristimle konuşurken geçmişte yaşadığım (son 1-2 yıl içinde) beni etkileyen büyük bir olay olup olmadığını sordu.Yalan söyledim.Sevgilimle ayrıldığımızı söylemedim.Sevgilimin hayatıma sıçmasını söyleyemedim.Tüm arkadaşlarım beni sildi dedim.Sebebini sorduğunda iç çekişmeler diyebildim.Sebebi sevgilimdi diyemedim.

Ağır bir tramva dönemiydi.Kendi kendimi toparladım.Yaşadıklarımı, yaşattıklarını kimseye anlatamadım.Kimse de bilmez. Buralara çok yazdım ama asla ne yaşadığımızı yazmadım.Hep bana bıraktıklarını anlattım.Hep hissetirdiklerini yazdım.

Hala susuyorum.Kimseye güvenemiyorum.Kimseyle bunları paylaşmıyorum.Daha ne kadar susucağımı bilmiyorum.Canım acıyor.Çok acıyor düşündükçe.Unuttum diyorum.Unutuyorum.Bu bir savunma şekliymiş, öyle dedi yaşadığım hafıza kayıplarının sebeplerini açıklarken.Büyük yaralarım var kimsenin bilmediği,kabuk bağlayamıycak kadar büyük ve derin yaralar.Bir yanım hep kanıyor bu acıyla.

Herkes beni hayat dolu sanıyor.Sürekli gülüyorum çünkü.Kahkahalarım yankılanıyor.Olmuyor ama yetmiyor.İçimdeki bu kanserli acıları atmadıkça hiç mutlu olamıycağım.Çok mu zor birinin bana güven vermesi? Çok mu zor insanların beni dinleyip yargılamaması? Evet.Çok zor.

Bazen hala evden dışarı çıkmak istemiyorum.İnsanlardan nefret ediyorum.Bıraksalar günlerce evde oturup kitap okurum.Bir tek kitap okumayı seviyorum öyle zamanlarda.

Yoruldum artık.Tepkisizleşme dönemlerime girmek istemiyorum.Bu durumu kabul edip alışmak istemiyorum.Artık ne kadar susarım bilmiyorum.Ve sadece bitsin istiyorum.

8 yorum:

  1. sister bu doktorda işe yaramazsa süper birini önerebilirim sana, ilaçlara bağımlı tutan doktoru sallamak lazım zaten. o kadar para, zaman ilaçlar için verilmiyor bence!

    içindeki hüznü görmeyenler emin ol ki dostun değillerdir, her zaman onların yanında olduğun için sen onların DOSTUSUN.

    sadece sınava odaklanmanı istiyorum, zor olduğunu biliyorum ama ileride benim yaşadığım pişmanlıkları yaşama istiyorum. seni seviyorum kalp.

    YanıtlaSil
  2. Evet sister bu anlıyor gibi birşeyleri özellikle farketmesi hoşuma gidiyor bazı şeyleri dillendiremediklerimi dile getirmesi güzel (:

    Ahh sister ahh :/

    Öyle yapıyorum sister çok zor ama deniyorum.Facebook hesabımı dondurdum gibi birşey yaptım girmiyorum artık oraya bloga yazıcam bundan sonra :/

    YanıtlaSil
  3. yaz ve kimseyi umursama! şu yazdığın yazı bile büyük bir adımdır sister. aaa bunalımda mısın canımğğğ diyenleri de takma. yazıdan zaten belli ne olduğu (:

    YanıtlaSil
  4. anlamıyana artık daha nasıl anlatıyırm bilemem sister ^^ ama yazamam bazı şeyleri biliyorlar burayı. Belki bir başka blog alırım (:

    YanıtlaSil
  5. EĞER BENİ SEVSELERDİ BURAYA YAZCAK VAKTİM OLMAZDI.EĞER SENİ SEVSELERDİ BURAYI OKUYCAK VAKTİN OLMAZDI.ÖZÜR DİLERİM BU KADAR GERÇEKÇİ OLMAMALIYDIM.

    Bunu en tepeye koyup, sonrada özür dilemenin mantığı nedir? Bırak hayal dünyamızda sevildiğmizi düşünerek avunalım.

    YanıtlaSil
  6. Hayallerle boş bir geleceğe adım atmaktansa acılarla olgunlaşıp bunu değiştirebiliriz (:

    YanıtlaSil
  7. Voodoo'm doktoruna anlatmalısın herşeyini,tamam kimseye güvenemediğini yazmışsın ama,o doktora gitme amacını baltalama,
    yaraların kabuk bağlamazsa dikiş atarsın kapanır,izi kalsa da kapanır...

    YanıtlaSil
  8. Ebruli Günce anlatabilsem anlatırım ama çok zor :/

    YanıtlaSil

çok mantıklı