sen...

Belimden tutardın herkesin karşısında

Yüzünü boynuma yaslardın,
Nefesinle huzur bulurdum...

Dizime yatardın,

Saatler geçsede çok kısa gelirdi zaman senin yanında...

Gökyüzünü seyrederdik...

Bulutlarla oynaşırken...

Yüzümü avuçlarının içine alıp..

Kendi yüzüne bastırırdın...

Öpmezdin...
Sadece dudaklarından çıkan nefesini hissederdim..

Bana ''tanrım çok tatlısın'' derken...;
Yüzüm kızarır, avuçlarım terlerdi...

Kendimi Mutlu hissettiğim tek yer senin kollarındı...

Dünyada güven duyduğum bir sıcaklıktı kolların...
SEn sarıldığında farkederdim üşüdüğümü...

Şimdi sen yoksun

Ve
Ben her mevsim üşüyorum...