3 Ağustos 2012 Cuma

Gökyüzü'ne Masal

Seni hiç mi kimse sevmedi sevgilim.Hiç mi saçlarını okşamadılar.Düşüp dizlerini kanattığında kimse mi üflemedi o dizlerine.Kimse mi elinden tutup kaldırmadı.Bahçenin köşesinde yalnız başına otururken kimse mi yanına gelip ''Oynayalım mı?'' diye sormadı.

Sen kimsin sevgilim? Beni özlüyorsun.Beni seviyorsun.Ama bunu bilmiyorsun.Gelecekten geldiğini kabul ediyorum.Erken diye beni tanıyamıyorsun sanırım.Olsun ben bekliyorum zaten yapcak daha güzel birşey de yok.Ama kabul ediyorsun varlığımı ister istemez.Yani rüyalarına girmişimdir.Çünkü benden daha iyisini düşleyemezsin.Bunu bildiğini de biliyorum.

Ama çok sığ değil misin sence de? Yani ilişkinin yaşla ilgisi olmadığını hepimiz bilcek kadar büyüdük artık.Evlenelim demiyorum ki hem sana.Bilmediğin bir şey de ben senin o sandığın evlilik meraklısı manyaklardan değilim. Yani henüz olmadım diyelim.O kadar çok alıştım ki yalnızlığa,sana bile katlanamam belki.Dua edelim de geldiğinde hala seviyor olayım.-yazar burda kendini kandırmak istiyor-

Sen benim arzusu dillere sığmayan en büyük zaafımsın. Gelseydin şunları şunları yapardık diye liste tuttuğum tek umut kaynağımsın.Geldiğinde pişirceğim yemekleri bile düşündüm sevgilim.Sadece gelmen lazım anlıyor musun?

Doğum gününde yanında olmayı o kadar çok istiyorum ki.Bir kaç elbise bile aldım. Bunları yazarken üzülüyorum aslında.Saflığıma,çocukluğuma,sen oluşuma,kendimi kaybedişime,kendimi mahvedişime,kendimi yok edişime.Ama yine de o sorunun cevabı olmuyor bu kadar hüzün yüklü şeye ''Nasıl vazgeçebilirim ki?''

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

çok mantıklı