Sevgili Var-Yok,
Gece msndeydin.Artık bu mektuplara devam etmek istemiyorum.Konuşmuyoruz.Yazmak istemiyorum.Gerçekten kahkaha atmak istiyorum.Kzılarla eğlenmeye çalışıyorum.Olmuyor.Zorluyorum.Gülüyorum.Ama gerektiği için.Birşeyler eksik hep.O eksiklik sensin.Beni neden terkettin...Kalabalığın içinde bile yalnızım işte.Neden beni aramıyorsun?Hani İstanbul'a gidince sesini hep duyucaktım.Sana güvenmiştim.Gitmiyceğini sanıyordum.Ama şimdi kime güvenicem.Sende gidebiliyorsan sebepsiz, kime güvenebilirim ?Kim kalır? Tek korkum sevgimin nefrete dönüşmesi.Senden nefret etmek istemiyorum...Ama beni buna zorluyorsun.
Bu mektuba devam etmeyeceğim.Bu cümleyi yazarken tarih 1 Ekim....
Ve söylediklerim birbir çıkıyor.
Ekim geldi.Ekim...
Ayrılıklar mevsimi...
Ve yine söylediğim gibi yalnız geçircem.
V.
23.09.2010
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
çok mantıklı