Sevgili Sulugöz,
Benim sonbahar yağmurlarımın gözlerinden gelmesini beklemiyordum.Meğersem sen pek duygusalmışsın.Koca devin gözyaşlarıda büyük olur.Ben yanındayken ağlama gözyaşlarında boğulurum.
Bugün benden seni neden sevdiğimi düşünmemi istedin.
Bense sana sevginin nedensin olduğunu eğer neden varsa bunun sadece çıkar ilişkisi olabileceğini söyledim.Yine de düşünmemi istedin ve sana uzun bir yazı yazdım.(Bu mektuptan sonra yayınlıycağım)
Ne hissettiğini soramadım çünkü çok dağınıktın.
Ama bana hissettiğini anlat,duymak istiyorum.
Bana sürekli ağladığını anlattın.Ağlamanı istemiyorum.Çünkü ağlayınca hiçbir şeyi çözemediğin gibi beni paniğe sokuyorsun.Gözyaşların senin için kıymetsiz olabilir ama benim için her şeyden önemli.
Seni seviyorum çünkü unuttuğum beni bana yeniden hatırlattın.Sanki taşlaşmış kalbim yeniden atmaya başladı.''Voodoo'' dedin.''Kişiliksiz'' dedim.Ağladın.Her Voodoo dediğinde Kişiliksiz dememi sevdiğin için ağladın.Ağladım sadece sen ağlıyorsun diye.Ağlama nolursun.Ne için olursa olsun.
Her günüme anlam katmanı seviyorum.Varlığın bile mutlu olmam için bir sebep.Kendini ne kadar aşağılasanda aslında öyle olmadığını duymaya ihtiyacın var.Tıpkı bana yaptığın gibi sana da gerçek seni anlatmayı seviyorum.Benim küçük(?) kanatsız meleğim.Uçmana gerek yok gökyüzü gibi bir kalbin var.
O değil de hazırlıkta geçiş olmuyormuş oğlum.Birinci sınıfın ilk dönemi şansım varmış.Çok geç yaaa.Taaa seneye oraya gelceğimi düşünsene tam 1 yıl var ebesini gerçekten.Umarım bu kazadan sağ kurtuluruz.Tek dileğim gerçekten.
Not: Bugün lisede gömleklere nasıl imza attığımı söylemedim sana.(Yer kalmadığından dudaklarımı büzüp öptüm.)
İşte böyle (fotoğraftaki gibi)
V.
08.09.2010 Saat: 03:01
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
çok mantıklı