Sevgili Hastacığım,
Artık istemiyorum dediğim zaman hasta olmayı başarıp boşluğun gerekli açıklamasını yapınca kendimi kötü hissediyorum.Seni paylaşmayı bir türlü sevemedim.
Küçükken böyle değilmişim babam hep çok paylaşımcı olduğumu söyler.Ben inanmıyorum,sanırım onların gözüne iyi görünmek için öyleymişim gibi yapıyordum.Çünkü diğer tüm arkadaşlarım hiçbir şeylerini hiç kimseyle paylaşmazlardı.Benim de paylaşınca bir gözüm paylaştığımda bir gözüm bizimkilerde olurdu.Ama arkadaşlarımı paylaşmayı sevmezdim.
Ne lisede yüzüm güldü arkadaş konusunda ne ilkokulda.O yüzden hiçbiriyle görüşmem hiçbirini de sevmem.Kendimi üstün görüşüm kibirimden değil gururumdan.İlkokulda beyin özürlüler sevgilisi olmayan kızlarla arkadaşlık etmiyorlardı. Eee napıyım çocukken aşk kavramını sadece masaldakilerden ibaret sanıyordum.Yani sadece masallarda olur sanıyordum ve sevgilim olmasını istemiyordum.İlkokulda sevgili de çok mantıksız geliyor bana.Çocuksun abi daha ne sevgilisi ne aşkı yani.Bin salıncağına bin atlıkarıncana sus otur işte.
Neyse benle ilgilenmeyince çok içerleniyorum,bozuluyorum ,zoruma gidiyor.Sonra bugün öyle bir çığlık atıp öyle bir carladım ki eften püften birşeye ben bile inanamadım.
Sonra tam kalemi elime aldım veda mektubu gibi başlayıp sitem edip hoşçakal diycekken mesaj attın.Aynı mesajda iki kere beni sevdiğini söylemen inandırıcı oldu.
Birde bu romantik olay beni bozuyor aslında.Baktım da felaket kibarlaşmışım ''Siz nasıl isterseniz'' falan modunda sevgilisinin evine gidip annesine yalakalık yapan kızlar gibiyim töbe yareppim.Çok doluyum aslında ama sana kıyamıyorum.Birde iyi davranıyorum sen benle ilgilenmeyince vicdan yapıp kendini kötü hisset diye ama Tınn!!
Ne kadar kızsam da ,kırılsam da,üzülsem de,sana kıyamıyorum.Çünkü seni gerçekten seviyorum...
Seni çok özledim ağlıycam...
(İmza Doktor Cey Cey)
V.
05.09.2010 Saat 00:45
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
çok mantıklı