16 Ocak 2010 Cumartesi

Düşüncesi Bile Kötü

Dedem 3 yıldır kanser. Kanser olmasına tek sebep kendi inadı. Ameliyatı reddetti. Ama sonra mecburen kabul etti. Ama herşey için çok geçti...

Şu an ne düşünmem yada ne hissetmem gerektiğini bilmiyorum. Kemikleri kırılmaya başladı. Doktor pazartesiye çıkmaz diyor. Ölse üzülür müyüm bilmiyorum. Duygusuz diyebilirsiniz gerçekten bende öyle düşünüyorum.


Ama bazen ölüm bizim için birşey ifade etmiyor. Dayım öldüğünde de üzülememiştim. Ağlamamıştım. Sadece annem ağlıyor diye ağlamıştım. Bu sefer de öyle olcak sanırım.

Belki dayımla çok birşey paylaşmadık o yüzden üzülmemiştim. Ama dedemle çok şey paylaştık her zaman aramızda bir mesafe vardı ama üstümde emeği çoktur. Ben küçüktüm hep dalga geçerdim. O ise hep gülerdi. Beni parka götürürdü. Dönüşte çok yorulduğumdan mızmızlanırdım yürümek istemezdim sırtına alırdı.


5 yıl ilkokul hayatım boyunca okula götürüp okuldan alırlardı. Hiç çanta taşıdığımı hatırlamıyorum. Hep dedem taşırdı. Annem ve babam çalışıyorlardı. Beni babaannem büyüttü. Aile kavramı bana hep uzaktı o yüzden. Ailem genelde babaannem ve onun emirlerindeki dedemden ibaret.


Şu an üzülmem gerek. Ama yapamıyorum. Dedem sanki tüm bunları isteyerek yapmadı. Babaannemin zorlamalarıyla, mecbur bırakıldığı için yaptı. Böyle kalmış hafızamda. Sevgiyle yapsaydı. Belki şu an beni seven birisi ölücek diye üzülebilirdim. Ama sevdiğini hiç hissetmedim yada sevgisini göstermesini hiç anlayamadım.


İşte ölüm bazen böyle anlamsız gelir size. Tıpkı hiç tanımadığınız birisinin ölmesi gibi.O tanımadığınıza üzüldüğünüz kadar üzülürsünüz.


Şu an ne yapcağım hakkında hiç bir fikrim yok. Dedem bir kaç gün içinde ölcek.Ama nasıl olcağım hiç bilmiyorum.

2 yorum:

  1. geçmiş olsun. senin de öldüğünde umursamayacak bi torunun olur ödeşirsiniz hayatla. takma kafana..

    YanıtlaSil
  2. takmıyor değilim ama eğer torunlarım olursa ayrımcılık yapsam bile bunu belli etmem. Dedem öyleydi çünkü.Bariz belli ederdi ayrımcılığını. Gerçekten sevdiğini bir tek torununa gösterdi biz diğerleri başkasının çocuğuyuz muamelesi gördük.Ama hepimiz yinede yanındayız bence çok şanslı. Bizi silip atmasına rağmen burdayız.

    Ki beni umursamayan bir torunum olur muhtemelen.Tabi yaşarsam. Çünkü aile kavramım hiç olmadı o yüzden de birileri beni umursasın umursamasın yalnız oluyum olmıyım pek birşey değişceğini sanmıyorum.

    YanıtlaSil

çok mantıklı