7 Aralık 2009 Pazartesi

Endişelenme Bişeyim Yok Sadece Deliriyorum

Odamın içinde benden başka kimse yok
Size ancak Tanrı varsa ispat edebilirim olanları
Bir kız var odamın içinde
Çok ağır baskı altında
Bir kız var odamın içinde ben de olmasam çok yalnız
7Aralık gecesi saat 3e kadar ağladı
Hatta kahvesine damladı gözyaşları
Bir kız var odamın içinde
Ağlarken kahkaha atmaya başladı
Kahkahasından korktu
Sonra ağlamaya devam etti
Daha da çok korktu
Engel olamıyordu kendine
Delirdiğini sandı
Babası geldi tam sakinleştiğinde
''Sinirlerine hakim olmalısın'' dedi
Zaten sinirleri bir nehir gibi önüne ne katsa götürmeye başlayan kız
''Hiç yardımcı olmuyorsunuz'' diye haykırdı
Sonra sustu....
Geçmişi aklına geldi
''Milletin ailesi...'' dedi
Tekrar sustu.
''Karşılaştırmak istemiyorum küçükken bana yapardınız neler hissetiğimi çok iyi biliyorum...
O yüzden size yapmıycağım!Şimdi kapıyı kapatabilir misin Lütfen'' dedi
Ve kızın babası yaşadığı şokun etkisiyle usulca kapıyı kapattı
Kız kapı kapanır kapanmaz ders notlarının üstüne kapandı
Ağladı , ağladı ,ağladı...
Artık kağıtlar bile eriyordu
Kız o gün herkesle kavga etmişti
Önce arkadaşı, sonra ailesi...
Daha çok ağladı
Belki ağlarsa geçiceğine inandı
İçindeki acı sadece kendi canını yakıyordu
Ağlarsa acıları gözyaşlarıyla gider diye düşündü
Taa ki ruh eşi hissedene kadar
Gece 2de kim size telefon açar hiçbir şey yokken
O ruh eşiniz
Hissetmiş
Ama hiçbir yararı olmadı aramasının daha çok ağladı o kız
Birisinin onun için üzülmesini istemiyordu
Son nefesinde bile olsa
Telefonu kapattı
O kadar bitkindi ki ağlamaktan masanın üstünde uyuyakaldı

''Zaten kanatlarım parçalandı bu serbest düşüşte''


Not: Aslında bu kadardan fazlasını yaşadım dün
Ama cidden delirdiğimi hissettim
Bağırdım, Çağırdım,Kahkaha atıp,Ağladım
O kız bendim
Ama ben değilmiş gibiydim

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

çok mantıklı